Avondje ziekenhuis

Gisteravond hebben we een paar uur in het ziekenhuis doorgebracht, nadat ik een slijmprop verloor. Nu kan het verliezen van een slijmprop betekenen dat de bevalling gaat beginnen, maar het kan ook helemaal niets betekenen. Mijn man belde natuurlijk wel gelijk het ziekenhuis en die wilde mij direct zien. Ook moest ik spullen voor een overnachting meenemen… Gelukkig stond mijn koffertje – op verzoek van mijn man – al een weekje klaar, dus die kon zo mee. Na een erg snel autoritje ;-) werd ik met een rolstoel naar de Verloskamer gebracht, waar ik een inwendig echo kreeg. Die zag er goed uit; baby nr. 1 was nog niet ingedaald. Daarna werd ik gecontroleerd op ontsluiting, maar mijn baarmoeder zat nog hoog en was dicht. Ook de uitwendige echo zag er prima uit, baby nr. 1 was inderdaad nog niet ingedaald en beide baby’s hadden nog voldoende vruchtwater. Als laatste werd ik aangesloten op een CT-apparaat om hartfilmpjes te maken. Ook al waren ze erg druk, beide hartslagen waren goed te zien, dus na 45 minuten werd ik ‘losgekoppeld’. Alles zag er dus goed uit, dus de gynaecoloog zag geen reden mij in het ziekenhuis te houden! Heerlijk, we mochten dus gewoon lekker naar huis en in ons eigen bed slapen! Wel kreeg ik het advies om het nóg rustiger aan te doen en dus per direct te stoppen met werken. Dit heb ik vanochtend met mijn leidinggevende besproken en die was het daar volkomen mee eens, onze jongens gaan voor!

Dus, hier zit ik dan, met 30.1 weken ‘al’ met verlof op de bank met een laptop op schoot. Toen mijn man vanochtend naar zijn werk ging kreeg ik de strenge instructies mee dat ik NIETS mocht doen in huis en ik moet zeggen dat ik me daar nu ook wel aan hou. Het zou véél te vroeg zijn voor onze jongens om al geboren te worden!